WDR کوتاه شده ی عبارت Wide Dynamic Range، به معنی بازه ی دینامیکی بالا است که اغلب در دوربین های مدار بسته مورد استفاده قرار می گیرد.
استفاده از تکنولوژی WDR، زمانی اهمیت پیدا می کند که سوژه در محیطی کم نور، در کنار فضایی بسیار روشن قرار می گیرد. هنگامی که بخشی از عکس بسیار روشن و بخش دیگر آن فوق العاده تاریک باشد، جزئیات در آن به خوبی دیده نمی شود.
به طور کلی یک دوربین معمولی با دامنه ی دینامیکی 50 (db)، جزئیات را در ناحیه های تاریک به سختی نمایش می دهد و قادر به ثبت طیف گسترده ای از نور در محیط نیست. از این رو تکنولوژی WDR به ما در تشخیص بهتر جزئیات تصویر کمک می کند و سبب ایجاد تعادل نور در محیط های روشن و تیره می شود.
دوربینی با
تکنولوژی WDR از دو چیپِ پردازشِ تصویر تشکیل شده است که چیپ اول با سرعت شاتر بالا، وظیفه ی ثبت جزئیات فضای پر نور تصاویر را به عهده دارد. چیپ دوم، با سرعت شاتر پایین تر، جزئیات تصویر محیط های کم نور را پردازش می کند.
به این ترتیب به طور همزمان، از یک منطقه می توان دو فریم دریافت کرد. از ترکیب این دو فریم توسط پردازشگر، تصویری با نور یکنواخت ثبت می شود و جزئیات در تصویر به دست آمده در هر دو زمینه ی تاریک و روشن نمایش داده می شود.
دوربین های مدار بسته مجهز به فناوری WDR، به دلیل تجهیزات سخت افزاری پیشرفته، قیمت بالاتری دارند.
در کنار WDR، تکنولوژی دیگری وجود دارد که DWDR نامگذاری شده است و کوتاه شده ی عبارت Digital Wide Dynamic Range است.
در این روش، تصاویر با طیف های گسترده ی نوری، به صورت نرم افزاری و بدون نیاز به دو چیپ تصویر، پردازش می شوند که تاثیر آن بسیار ناچیز است و تفاوت بسیاری با WDR دارد.
درباره این سایت